کمبود چه ریزمغذی‌ها و ویتامین هایی باعث ریزش مو می شود؟

افراد معمولاً از مکمل های ویتامین و مواد معدنی و رژیم غذایی به عنوان وسیله ای برای پیشگیری یا مدیریت بیماری های پوستی و به ویژه ریزش مو سوال می کنند. پاسخ به این سوالات با توجه به شواهد گسترده و متناقضی که در این زمینه وجود دارد، اغلب چالش برانگیز است. دلایل مختلفی وجود دارد که می توان به نقش ریز مغذی ها در آلوپسی غیر اسکار اشاره کرد. ریز مغذی ها عناصر اصلی در چرخه فولیکول موی طبیعی هستند و در گردش سلول نقش دارند و این یک اتفاق مکرر در سلولهای ماتریکس در پیاز فولیکول است که به سرعت در حال تقسیم هستند. مدیریت آلوپسی با توجه به شیوع ریزش مو و تأثیر قابل توجه آن بر کیفیت زندگی بیماران، از جنبه های اساسی پوست بالینی است.

نقش تغذیه و رژیم غذایی در درمان ریزش مو انکارناپذیر است و نقش ویتامین ها و مواد معدنی، مانند ویتامین A، ویتامین B، ویتامین C، ویتامین D، ویتامین E، آهن، سلنیوم و روی در آلوپسی بدون زخم  بسیار حائز اهمیت است.

آلوپسی آندروژنتیک (AGA) ، تلوژن افلوویوم (TE)  دو نوع متداول ریزش مو هستند. مطالعات نشان می دهد که مکمل رژیم غذایی با مقادیر کم ویتامین D می تواند علائم این بیماری ها را بهبود بخشد. اگر بیمار مبتلا به AGA یا TE سطح آهن کمی داشته باشد (بیشتر در خانمها دیده می شود)، مصرف مکمل نیز توصیه می شود. افرادی که کمبود آهن دارند، باید از مصرف ویتامین C نیز اطمینان حاصل کنند. اما تحقیقات نشان می دهد هیچ یک از مکمل های ویتامین E یا بیوتین برای درمان AGA یا TE پشتیبانی نمی شوند. علاوه بر این، مکمل بیوتین همچنین می تواند منجر به نتایج آزمایشگاهی نادرست شود و مصرف ویتامین A و سلنیوم بیش از حد می تواند باعث ریزش مو شود! بنابراین هرگز نباید در مصرف مکمل ها زیاده روی کرد.

آلوپسی آره آتا (AA)  هنگامی رخ می دهد که سیستم ایمنی بدن به فولیکول مو حمله کند. مطالعات نشان داده است که رابطه ای بین AA و سطح پایین ویتامین D وجود دارد. در صورت کمبود سطح ویتامین D باید مکمل مصرف شود. با این حال، مطالعات بیشتری برای تعیین تأثیر مکمل آهن و روی بر روی بیماران AA مورد نیاز است. در حال حاضر اطلاعات کافی برای توصیه مکمل فولات یا B12 وجود ندارد. مکمل بیوتین توسط داده های موجود برای درمان AA پشتیبانی نمی شود. مشخص نیست که آیا سلنیوم در این بیماری نقش دارد یا خیر. بنابراین، مصرف مکمل با این ماده معدنی توصیه نمی شود.

آهن، ویتامین D، فولات، ویتامین B12 و سلنیوم ویتامین ها و مواد معدنی هستند که ممکن است در سفید شدن مو در دوران کودکی یا اوایل بزرگسالی نقش داشته باشند و مصرف مکمل این ریز مغذی های می تواند از خاکستری شدن زودهنگام مو پیشگیری کند.

پوست سر انسان تقریباً شامل ۱۰۰۰۰۰ فولیکول مو است. از این تعداد، ۹۰٪ در مرحله آناژن قرار دارند، جایی که هیچ آلوپسی وجود ندارد و برای رشد موثر موهای سالم  به عناصر اساسی مانند پروتئین ها، ویتامین ها و مواد معدنی نیاز است.

ریز مغذی ها از جمله ویتامین ها و مواد معدنی کمیاب از اجزای اساسی رژیم غذایی ما هستند و در سوء تغذیه با انرژی پروتئین، تغییرات پوست و مو برجسته است و به عنوان مثال  در کودکان مبتلا به بیماری های کواشیورکور، ماراسموس و ماراسمیک-کواشیورکور مشاهده می شود. همچنین کاهش شدید در مصرف کربوهیدرات  نیز منجر به ریزش مو می شود.

ویتامین A

ویتامین A نشان دهنده گروهی از رتینوئیدهای محلول در چربی است که شامل رتینول، شبکیه و استرهای رتینیل است. این ویتامین نقش های زیادی را در بدن ایفا می کند: برای بینایی بسیار مهم است، در عملکرد سیستم ایمنی نقش دارد و برای رشد و تمایز سلولی ضروری است. ویتامین A در رژیم غذایی به عنوان ویتامین A از قبل ساخته شده (از منابع حیوانی) و به عنوان کاروتنوئیدهای پروویتامین A  )از گیاهان تهیه می شود) وجود دارد. هر دو منبع ویتامین A باید از طریق سلول به شکل فعال آنها متابولیزه شود (شبکیه و اسید رتینوئیک). بیشتر ویتامین A به عنوان استرهای رتینیل در کبد ذخیره می شود.

در بیشتر موارد، یک رژیم غذایی متعادل مقدار سالم ویتامین A را تأمین می کند و به عنوان یک قاعده کلی، مصرف زیاد ویتامین A می تواند باعث ریزش مو شود. به طور معمول، ویتامین A محلول در چربی در کبد ذخیره می شود، جایی که پراکندگی آن به شدت توسط واکنش های آنابولیک و کاتابولیکی بین متابولیت غیر فعال و فعال تنظیم می شود و وقتی سطح ویتامین A خیلی زیاد باشد، از ظرفیت سیستم حمل و نقل فراتر رفته و ویتامین A به داخل خون می ریزد و اینگونه مصرف بیش از حد مجاز توصیه شده در روز می تواند منجر به سمیت این ویتامین شود.

ویتامین C

ویتامین C یا اسید اسکوربیک، یک ویتامین محلول در آب است که از متابولیسم گلوکز حاصل می شود. این یک آنتی اکسیدان قوی است که از اکسیداسیون لیپوپروتئین های کم چگال و آسیب رادیکال های آزاد جلوگیری می کند. همچنین به عنوان یک واسطه کاهش دهنده لازم برای سنتز فیبر کلاژن از طریق هیدروکسیلاسیون لیزین و پرولین عمل می کند. ویتامین C به دلیل اثرات كلاته كننده و كاهش دهنده آن در جذب روده، نقش مهمی در جذب آهن و جذب روده دارد. بنابراین  مصرف ویتامین C در بیماران مبتلا به ریزش مو همراه با کمبود آهن مهم است.

ویتامین D

ویتامین D یک ویتامین محلول در چربی است که در کراتینوسیت های اپیدرم سنتز می شود. این ویتامین حاصل از رژیم غذایی یا سنتز در پوست غیرفعال است و نیاز به فعال سازی آنزیمی دارد. شواهد زیادی وجود دارد که ویتامین D علاوه بر نقش مهم آن در حفظ سطح کافی کلسیم و فسفر، یک اثر ضد التهابی و تنظیم کننده سیستم ایمنی دارد. مکانیسم های اساسی نقش ویتامین D در خود ایمنی کاملاً شناخته نشده است و سطح  کم این ویتامین در چندین بیماری خود ایمنی گزارش شده است.

ویتامین D رشد و تمایز کراتینوسیت ها را از طریق اتصال به گیرنده هسته ای ویتامین D (VDR) تعدیل می کند. کراتینوسیت های فولیکول مو برای VDR واکنش ناپذیری دارند و بیشترین فعالیت خود را در مرحله آناژن نشان می دهند. نقش ویتامین D در فولیکول مو با ریزش مو در بیماران مبتلا به راشیتیسم وابسته به ویتامین D نوع II مشهود است. این بیماران جهش هایی در ژن VDR دارند، در نتیجه باعث مقاومت در برابر ویتامین D و کم موی بدن می شود، که غالباً کل آلوپسی پوست سر و بدن را شامل می شود.

ویتامین B

کمبود ویتامینB، به ویژه ویتامین ب۷ یا بیوتین یکی از دلایل اصلی ریزش مو در افراد است. تحقیقات علمی نشان می دهد که  وجود بیوتین در بدن  از ضروریات است زیرا  نقش بسیار مهمی در حفظ سلامتی بدن به عهده دارد و کمبود آن سبب بروز مشکلاتی از جمله: ریزش مو، بیماری های پوستی مانند اگزما و اختلالات گوارشی می شود. وجود بیوتین در بدن با حفظ رطوبت مو مانع از آسیب و ریزش موها می شود ومصرف روزانه آن در درمان ریزش مو موثر است.

همچنین سایر ویتامین های گروه B به ساخت گلبول های قرمز کمک می کند. گلبول های قرمز اکسیژن و مواد غذایی را به فولیکول های مو و پوست سر می رسانند. این فرایند برای رشد مو ضروری است.

آهن

شایع ترین کمبود تغذیه ای در جهان کمبود آهن است که به TE کمک می کند. سطح فریتین سرم (پروتئین اتصال دهنده آهن) به عنوان شاخص خوبی برای ذخیره کل آهن بدن در نظر گرفته می شود و به عنوان شاخص در مطالعات ریزش مو به آن اعتماد می شود. با این حال، سطح فریتین سرم ممکن است در بیمارانی که دارای شرایط التهابی، عفونی و نئوپلاستیک هستند و در افرادی که اختلالات کبدی دارند، افزایش یابد.

کمبود آهن در زنان مبتلا به ریزش مو معمول است زیرا قاعدگی بزرگترین علت کمبود آهن در زنان است.

سلنیوم

سلنیوم یک عنصر کمیاب اساسی است که برای سنتز بیش از ۳۵ پروتئین مورد نیاز است. گلوتاتیون پراکسیداز (آنزیم آنتی اکسیدان) به سلنیوم به عنوان یک فاکتور مشترک بستگی دارد. کمبود سلنیوم در نوزادان کم وزن و در بیمارانی که نیاز به تغذیه کامل تزریقی دارند ، رخ می دهد. همچنین می تواند در میان افرادی که در مکانی که خاک فاقد سلنیوم است زندگی می کند، اتفاق بیفتد.

وجود سلنیوم در انواع غذاها مانند گوشت، سبزیجات و آجیل برای تأمین نیاز روزانه کافی است. مصرف سلنیوم در مقداری بیشتر از ۴۰۰ میکروگرم در روز ممکن است باعث سمیت شود. علائم مسمومیت حاد یا مزمن سلنیوم شامل حالت تهوع، استفراغ، شکنندگی ناخن و تغییر رنگ، ریزش مو، خستگی، تحریک پذیری و بوی بد دهان است.

روی یا زینک

روی یک عنصر کمیاب ضروری است، به این معنی که بدن نمی تواند به تنهایی آن را تولید کند و باید از طریق رژیم غذایی تأمین شود. منابع اصلی غذایی روی، ماهی و گوشت است. کمبود روی می تواند در بیمارانی که مقادیر زیادی دانه غلات مصرف می کنند (حاوی فیتاتی است که به عنوان عامل کلات کننده روی شناخته می شود) رخ می دهد. از علائم دیگر کمبود روی می توان به  ریزش مو، بی اشتهایی عصبی، بیماری التهابی روده، جراحی بای پس ژژنوم و فیبروز کیستیک اشاره کرد. اعتیاد به الکل، سوختگی، عفونت و بارداری ممکن است باعث افزایش متابولیسم و ​​دفع روی شود.